Als ik eerlijk ben: had je mij als student gevraagd waar ik terecht zou komen na mijn studie had ik waarschijnlijk iets gezegd in de trant van ‘Nou dat weet ik nog niet zeker, maar in ieder geval NIET… ‘. Mijn beeld van de sector was dan ook allesbehalve reflectief van hoe mijn dagen en weken er nu uitzien. In de arbosector heb ik daadwerkelijk tijd voor mijn patiënten, tot wel een uur per consult. En ik zeg dan wel patiënten, maar in mijn gesprekken kom ik telkens veel verder dan alleen de ziekte of het gebrek.
Ik leer mensen kennen in al hun facetten, ik help na te denken over het probleem en de impact hiervan, zowel op werk als ook thuis onder privéomstandigheden, en ik adviseer werknemer en werkgever in het maken van gezonde keuzes op basis van mijn medische kennis omtrent de ziekte welke hun parten speelt. Doel hierbij is duurzaam herstel en hernieuwd werkplezier. Het is dankbaar werk, je voelt écht dat je een verschil maakt. Er is geen pieper of dienst, dus mijn privétijd is prima af te bakenen en het stelt mij in staat om ook zelf meer te zijn dan alleen mijn werk.